دلتنگی های مجرم

همه ی ادم های اطرافمون ما رو به خاطر داشته هامون میخوان و  این ماییم که تعیین میکنیم به خاطر کدوم داشته مون ما رو بخوان ؛ به خاطر پولمون ، ماشینمون ، استخری که داریم یا خوش اخلاقی  ، مهربونی و یا حتی صفات بد مثل بد دهنمیمون یا لجبازیمون
    این ماییم که تعیین میکنیم که به خاطر چی دوستمون داشته باشن، ماییم که میگیم من یک ماشین دارم که میتونیم باهاش بریم دور دور، این ماییم که میتونیم قلب پاکمون رو به نمایش بزاریم و بگیم اهای بیا اینجا پناهگاه توست و یا حتی بگیم بیا من هم پول دارم و هم مهربونم و من رو به خاطر این بخواین
   در اصل این نمایش ماست که تعیین میکنه به خاطر چی ما رو دوست داشته باشن ، پس راحت میشه گفت که دنیا یک نمایش نامه بیشترنیست و ما هم چیزی جز بازیگر تو این نمایشنامه نیستیم و این هنر نمایش ماست که تعیین میکنه چطوری زندگی کنیم!

#مجرم

@del_mojrem

هروقت چشمم به اسم وبلاگ میخوره واقعا تو فکر میرم اسمش چیز الکی مثل اسمای دیگه نیست خیلی حرفا داره
اینکه عشق رو یک جرم دونستن و عاشق رو مجرم،یعنی وقتی عاشق میشی باید تاوان پس بدی و تاوانش دلتنگیه دلتنگی‌ای که همیشه کنارته دلتنگی‌ای که گاه شیرینه گاه تلخ.
این دلتنگی باعث میشه شب‌ها طولانی و زجرآور بشن و صبح به امید کلامی از طرف معشوق  دوباره انرژی میگیریم
مدت‌ها قبل تو ناشناس یکی از کانالا داشتیم درمورد عشق حرف میزدیم اینکه عشق چیه خوبه یا بد حرف‌ها زدیم تهش به این رسیدیم که اگه معشوق مهربون باشه خوشا به حال عاشق،اگه معشوق نامهربون و سرسخت باشه وای به حال دل بیچاره عاشق.
اما عشق هرچی که باشه چه جرم چه دیوانگی،زیباست؛عشق با دلتنگیه که معنا پیدا میکنه!

نوشته "ماری" برای من :)